Geboren zondag 8 april 1951 in Rotterdam. Zo kort als toen draag ik mijn hemdjes niet meer, maar u herkent mij vast.
Eerst heel korte tijd gewoond op de hoek Nieuwe Binnenweg / Heemraadssingel, boven de bioscoop, maar enkele weken na mijn geboorte overleed mijn vader en daarna woonden mijn moeder en ik op de dr. de Visserstraat (Blijdorp/Bergpolder, bij het Sofia-kinderziekenhuis). Vanaf 1960 in de nieuwe wijk Schiebroek, waar ik het Melanchthon-lyceum bezocht. In 1967 kreeg ik mijn eerste aanval van Weltschmerz, wat me een half jaar schoolverzuim en ambulante psychiatrische begeleiding opleverde. Bij terugkomst op school wilde de leraar Nederlands mijn zelfvertrouwen opkrikken door mijn opstellen uitbundig te prijzen. Sindsdien heb ik dus altijd iets met schrijven gehad...

In 1970 verliet ik Rotterdam met op zak het diploma gymnasium-B (en een definitieve afkeuring voor de militaire dienst vanwege bijziendheid) en ging ik aan de Vrije Universiteit in Amsterdam politieke wetenschappen studeren. Na een half jaar kwam de tweede aanval van Weltschmerz, wat dit keer resulteerde in blijvende politieke activiteit. Betrokken bij kraakacties en woonachtig in een kraakpand aan de rand van Amsterdam (een voormalig bejaardentehuis aan de Akerpolderstraat in A'dam-Sloten), haalde ik nog wel mijn kandidaats politicologie, maar begon ik daarna aan een ronduit rommelige beroepscarrière. Kleine zelfstandige zeefdrukker, speeltuinoppasser, enquêteur, cursusleider, dat soort dingen.

In 1975 kwam er enige lijn in toen ik als hulpverlener, met als specialisatie huisvestingsvragen, in dienst trad bij het Jongeren Advies Centrum (JAC) in Amsterdam. Was dat werk op zichzelf al zwaar door alle ellende waar je mee geconfronteerd werd, daarnaast heerste op het JAC een soort basis-democratie, waarbij het beleid werd bepaald in plenaire vergaderingen van alle veertig medewerkers. Zie je het voor je...?
Na tweeënenhalf jaar werd ik pers- en publiciteitsmedewerker bij het SIKH (de Stichting Ideëele Kamerbemiddeling en Huisvesting), waar ik de publiciteit deed voor diverse organisaties op het gebied van jongerenhuisvesting. Dat was midden in een heel woelige, maar daarom ook leuke periode. Ik schreef in die tijd onder andere diverse edities van het Amsterdams Jongeren Woonboek.
Naast die banen was ik steeds als vrijwilliger actief op sociaal terrein, bijvoorbeeld als vice-voorzitter van de koepel van vrijwilligers-instuiven in Amsterdam, en in de politiek, met vanaf 1977 vooral activiteiten binnen de CPN. Daarnaast leverde ik redactionele bijdragen en veel columns aan een keur van blaadjes. Privé kwam ik vanuit de kraakpanden terecht in een  woninkje aan de Brederodestraat (Kinkerbuurt) en leefde ik vanaf 1979 samen met Giny. Afkomstig uit het miniscule plaatsje Een in Drenthe, bouwjaar 1957.

Er werd bij de verschillende banen en vrijwilligersactiviteiten dus wel geschreven, maar het was me nog niet genoeg. Medio 1982 ging ik weg bij het SIKH en werd ik twee jaar actief bij het toenmalige dagblad De Waarheid. Op alle niveaus, van verslaggeving tot bezorging, van eindredactie tot opmaak. Maar journalistiek schrijven kent zijn beperkingen en de drang om mijn eigen werkelijkheid te schrijven werd steeds groter. In 1985 verbleven Giny en ik meerdere maanden in Portugal (ik ben een grote fan van dat land) en groeide mijn besluit om voortaan niets anders te willen doen dan schrijven. In 1986 verkasten Giny en ik van Amsterdam naar stad Groningen (de Timorstraat in de Indische Buurt) en sindsdien voer ik dat voornemen uit.
Januari 1987 werd Rick geboren, die eerst nog Ricky heette, maar die nu al lang Rick heet. Bijgaande foto is alweer behoorlijk belegen. Natuurlijk droeg ik mijn eind 1987 verschijnende roman-debuut 'De dood van opa Appinga' aan hem op.
Over mijn volgende boeken en andere activiteiten als schrijver en vooral scenarioschrijver, valt meer te lezen in de 'zakelijke' CV elders op deze site (te bereiken door hier te klikken). 

Giny, die qua opleiding eigenlijk meubelmaakster is, ging in de administratieve sector werken en daardoor overleefden we het begin van mijn schrijverscarrière in financiële zin. Geleidelijk raakten we in betere doen en in 1993 gingen we mooier wonen en kochten we een riant huis in de zeer kindvriendelijke wijk Beyum.
 

Sinds een paar jaar schrijf ik alleen nog maar waar ik zin in heb, Giny heeft inmiddels meer bij haar passend werk, in de verzorging, op het revalidatiecentrum Beatrixoord, Rick heeft atheneum gedaan op het H.N.Werkman-college in het hartje van Groningen en een tijdje gestudeerd en woont deels in Lewenborg en deels bij ons in Beyum en eigenlijk zijn we heel gelukkig. Da's toch mooi, toch?